Historie

Het is jaren geleden in Nuenen een politieke en een landschappelijke zaak geweest, die het gemeentebestuur deed besluiten om zelf volkstuinen te gaan aanleggen en verhuren. Voornamelijk om ongewenste groei van particuliere initiatieven in het landelijke buitengebied, resp. in de natuurgebieden van Nuenen af te remmen of zelfs te doen stoppen. Een alternatief moest dan aan de toenmalige tuinders en nieuwe belangstellenden geboden kunnen worden. Dit werd gevonden op een strook grond, juist gelegen ten oosten van de huidige Putterlaan. Dat kon echter maar een tijdelijke zaak zijn, aangezien deze grond door de Gemeente Nuenen aangekocht en gereserveerd was voor het tracé van de huidige Smits van Oyenlaan. In die tijd ook (ca 1975) groeide Nuenen geweldig en daarmee de vraag naar meer volkstuinen. Nadat eerst in het voorjaar van 1977 dit complex nog uitgebreid werd, besloot men, tevens omdat de aanleg van de weg vorderde, naar andere locaties te verhuizen. Meer definitieve, want men zag wel in dat het "volkstuinieren" niet zomaar een rage was. Een opzet werd gemaakt voor een vijftal complexen verspreid over Nuenen. Te weten: Papenvoort, De Akkers, Oude Landen, Wettenseind, Berkenbos. Omdat de overige terreinen uiteindelijk voldoende groot bleken en de grondkwaliteit achteraf te slecht, is de “Oude Landen” nooit ingericht. In het voorjaar van 1978 vertrok iedereen naar zijn nieuwe tuin. Twee jaar later heeft men echter “De Akkers” maar weer opgeheven omdat de grondwaterstand steeds dermate hoog was, dat eigenlijk alleen rijstteelt succes kon hebben. Bovendien was hier op vrij korte termijn inmiddels huizenbouw gepland. Als compensatie werd het complex Papenvoort, dat eerst 95 tuinen telde, met 42 stuks uitgebreid. Door de gestage aanwas van het aantal inwoners van Nuenen, en daarmee ook het aantal tuinders, groeide ook steeds meer het administratieve werk hiervoor. De gemeente kwam bovendien tot de slotsom dat het beheren van volkstuinen eigenlijk geen overheidstaak was én er moest bezuinigd worden op het aantal ambtenaren. Daarom werd besloten de werkzaamheden voor de volkstuinen te beëindigen en dit over te dragen aan een daartoe op te richten vereniging. Na enkele voorbereidende bijeenkomsten en besprekingen, eigenlijk tegen de zin in van de volkstuinders (de gemeente regelde het tot dan toe allemaal zo goed, laat het maar zo blijven) is toch op 17 mei 1982 de oprichtingsvergadering gehouden, omdat de Gemeente er hoe dan ook van af wilde. De vereniging startte met een 10-jarig huurcontract voor de complexen, wat voor de tuinders toch meer zekerheid op continuïteit betekende, want de gemeente verlengde de individuele overeenkomsten steeds maar met hooguit één jaar. De drie uiteindelijk overgebleven complexen lagen voor de vereniging (en natuurlijk de tuinders) planologisch vrij gunstig over de Gemeente verdeeld. De grond was, voor zover men op dat moment kon zien, tot op langere termijn niet voor uitbreiding van de bebouwing nodig. Tijdens de loop van het 10-jarige contract hebben er nog wat wijzigingen plaats gevonden m.b.t. de relatie van het gemeentebestuur met verenigingsgebeuren in Nuenen, en speciaal in dit verband met de algemene subsidie-regeling. Op 1-3-1988 resulteerde dit in het 'in goed overleg' beëindigen van het huurcontract en het samen aangaan van een andersoortige gebruiksovereenkomst maar nu o.a. vastgesteld voor onbepaalde duur. Bovendien werd door het gemeentebestuur de intentie verwoord om de complexen te zijner tijd in de bestemmingsplannen op te nemen. Dat is inmiddels gebeurd voor het complex Papenvoort. Wettenseind zou echter in eerste instantie naar een andere locatie verhuizen, omdat (mede) op de huidige plaats het bouwplan Nuenen-West gestalte moest krijgen. Inmiddels is in 2024  de locatie Wettenseind opgeheven. Er is geen vervangend complex gerealiseerd. De ter beschikking gestelde grond was bij de oprichting van de vereniging in 1982 eigenlijk niet meer dan een weiland met hier en daar wat getrokken lijnen en in de grond geslagen paaltjes. Uiteindelijk is een aantrekkelijk complex ontstaan. Met toch steeds een vergelijkenderwijs erg lage contributie is er telkens gespaard en geïnvesteerd in padenverharding, poort- en hekwerken, bergruimten, maaigereedschappen en zelfs wateraansluitingen. Na ruim 30 jaar noeste arbeid, zelfwerkzaamheid en gezamenlijke inzet voor het onderhoud resulteren er nu een tuincomplex waar het fijn tuinieren is en dat best gezien mag worden. Lees minder.